اصولگرایان، وحدت و گذر از پیچ تاریخی
افراد بسیاری از اصولگرایان نامزد ریاست جمهوری شدهاند که هر کدام وابسته به یک طیف از این جریان هستند؛ طیفهایی که در انتخابات مجلس نهم از هم فاصله گرفتهاند و امروز اصلاحطلبان پیروزی خود را در همین تشتت آرا جستوجو میکنند.
به گزارش خبرگزاری فارس، محمد اسکندری امروز سه شنبه 24/02/92 طی یادداشتی در روزنامه جوان نوشت:
انتخابات یازدهمین دوره ریاست جمهوری به دلایل مختلفی دارای اهمیت ویژه است. این انتخابات در مقطعی برگزار میشود که ایران، منطقه و جهان در یک پیچ تاریخی قرار دارند و هر حرکتی در این صفحه شطرنج میتواند حساس و سرنوشتساز باشد. امروز ایران به عنوان پرچمدار ملتهای مستقل در یک جنگ تمام عیار سیاسی و اقتصادی با اردوگاه استکبار قرار دارد و هر رویدادی در تهران میتواند آتیه روند مبارزه جبهه مستضعفین و مستکبرین را دستخوش تغییر قرار دهد.
در چنین شرایطی مطمئناً پیروزی اصولگرایان معتقد به ولایت در انتخابات ریاست جمهوری 92 میتواند نقش مهمی در تثبیت سیاستهای نظام و داشتن رویکردی فعالانه در مواجهه با چالشها داشته باشد و در عوض رویکار آمدن اصلاحطلبان و به خصوص شخص «هاشمی» نوعی بازگشت به عقب محسوب میگردد. اما بدون شک و با ادامه روند فعلی در اردوگاه اصولگرایی نمیتوان انتظار پیروزی مقتدرانهای برای نیرویهای ارزشی داشت. در شرایط فعلی تشتت و با حضور شخص هاشمی در دقیقه 90 در انتخابات که نوعی تکیه کردن بر خاصیت «جنبشی بودن» جامعه ایران است، احتمال شکست اصولگرایان وجود دارد.
متأسفانه آرایش انتخاباتی در اردوگاه اصولگرایان به حد زیادی متشنج است و هیچ اتاق فکری تعدد نامزدها در انتخابات را راهبری و هدایت نمیکند. افراد بسیاری از جریان اصولگرایی نامزد انتخابات ریاست جمهوری شدهاند که هر کدام وابسته به یک طیف از این جریان هستند. طیفهایی که در انتخابات مجلس نهم از هم فاصله گرفتهاند و امروز اصلاحطلبان پیروزی خود را در همین تشتت آرا جستوجو میکنند. هماکنون شاهد حضور سه قطب از جریان اصولگرایی در انتخابات هستیم. از یک سوی جبهه پایداری با دو گزینه لنکرانی و جلیلی وارد عرصه شده است و از سوی دیگر دو ائتلاف 1+2 و پنجگانه هرکدام نامزدهایی را برای انتخابات معرفی کردهاند و همین تعدد به علاوه ورود تعداد زیادی کاندیدا به عنوان مستقل فضای انتخاباتی در جریان اصولگرایی را با تشتت همراه کرده است.
در چنین شرایطی اصولگرایان در انتخابات پیش رو دو راه در پیش روی خود دارند. راه اول آن است که با توجه به آرایش انتخاباتی رقیب اصلی یعنی هاشمی یا نامزد مورد نظر هاشمی دست به ائتلافی فراگیر بزنند. البته به نظر میرسد که اصولگرایان در راه دستیابی به وحدت کار سختی را در پیش دارند. هرچند وجود چندین ائتلافی در جریان اصولگرایی کار وحدت را تا اندازهای تسریع میبخشد، اما حضور برخی از چهرههای مستقل از ائتلافها، افق وحدت را تیره و تار کرده است. البته پس از تأیید صلاحیتها تعداد نامزدهای اصولگرایان کاهش پیدا میکند اما بازهم به نظر میرسد که ائتلافهای 1+2 و پنجگانه نتوانند با جبههپایداری به وحدت برسند و اصولگرایان در خوشبینانهترین حالت با دو نامزد اصلی وارد کارزار شوند و همین مسئله نیز میتواند موجب خرد شدن آرا شود و بازهم در بهترین حالت امکان کشیدهشدن انتخابات به دور دوم وجود دارد.
اما راه دوم که در واقع بینتیجه ماندن پروسه وحدت است میتواند به یک شکست بزرگ برای اصولگرایان در انتخابات تبدیل شود و بر اساس آن اصلاحطلبان میتوانند کرسی ریاستجمهوری را از آن خود کنند. در چنین شرایطی مطمئناً عقلای جریان اصولگرایی و علیالخصوص جامعتین باید راه چارهای برای وحدت اندیشیده و سعی کنند تا همه طیفها پشت سر یک نامزد قوی و با تیم و برنامه ایستاده و در دوگانه اصولگرا - اصلاحطلب به پیروزی دست یازدند. البته اکنون وقت زیادی برای دستیابی به وحدت وجود ندارد و لذا طیفهای اصولگرایی نیز باید با درک خطر پیروزی اصلاحطلبان از منافع شخصی دستکشیده و در پی منافع جریان اصولگرایی و کشور باشند. مطمئناً اگر اصولگرایان با یک نامزد و یک تیم قوی که شامل نامزدهای کنونی انتخاباتی میشود وارد عرصه شوند حتی در همان مرحله اول و با اقتدار میتوانند به پیروزی دست یابند و کشور را در گذر موفقیتآمیز از پیچ تاریخی یاری نمایند.
بسم الله الرحمن الرحیم